artBUSINESS news. Art Expo New-York 2015
The artist’s compositions will surely surprise us. As soon as the initial shock has somewhat ebbed away, unavoidable considerations arise: “What? Can these contraptions fly? Surely even the most efficient propellers, wings or blades cannot possibly keep these objects in the air! Or can they?” Doubt quickly floats in, as the spectator is confronted with a symbiosis, a unity, a poem. The observer is dazzled - bewitched even - and immediately starts wondering “After all, why not?” Jean Leclercq Kelza turns his viewer into a present-day Icarus, the viewer who starts dreaming of the impossible.
Les compositions de l’artiste sont donc surprenantes à plus d’un titre. La surprisepremière suscite la question inéluctable : «Cela, des machines volantes? Cesobjets, même avec leurs hélices, leurs pales et leurs ailes ne peuvent pas tenirl’air!» Mais l’ensemble, sous des abords faussement débridés, présente une tellesymbiose, une telle unité et une telle poésie, que ledoute s’installe. Le visiteur est alors tombé sous le charme et il tente de répondre à la question «pourquoi pas?». Jean Leclerq Kelza vient de transformer ses visiteurs en de nouveaux Icare – du moins, les fait-il rêver à leur tour?
De composities van de artiest zullen ons dus zeker verbazen. Van zodra de eersteverwondering een beetje is weggeëbd, komen de onvermijdelijke bedenkingen:“Wat? Kunnen die tuigen vliegen? Maar zelfs de meest doeltreffende schroeven,wieken of vleugels kunnen deze objecten niet in de lucht houden! Toch?” De twijfelsteekt inderdaad al gauw de kop op, want de toeschouwer wordt geconfronteerd met een symbiose, een eenheid, een poëzie. De kijker is gecharmeerd - betoverd zelfs - en gaat zich meteen afvragen “En waarom ook niet?” Jean Leclercq kelza maakt van zijn toeschouwer een hedendaagse Icarus, de toeschouwer die van het onmogelijke gaat dromen.
Dominique Hanson
Directeur général
Musée royal (MRA) au Cinquantenaire